Dat doet de deur dicht, daar zijn geen ….. (8)

Hey lieve mensen!

Je staat op het punt om de laatste weblog van www.lucinshanghai.waarbenjij.nu te lezen. Maar niet voordat we hebben gekeken naar: de eerste foto in het fotoalbum dat hoort bij dit verhaaltje. Ik schreef al eerder over Chinese versies van Nederlanders. Het was eergister dat we er eentje tegen het lijf liepen. Maar dit maal had ik de mogelijkheid om hem vast te leggen op de gevoelige plaat. Dus scroll naar beneden en vraag jezelf af op wie die man lijkt. (twee tips: dit is hem in z’n jongere jaren, dus laat hem lekker.)
De kandidaat met het juiste antwoord krijgt van mij persoonlijk een Chinese traditie te verwerken op zijn of haar schoen. (rara wat zou dat zijn?!)

Afgelopen zaterdag was hier een hele leuke groep studenten die Britt kent. Het is een bestuur van een studievereniging uit Delft en deden ook Shanghai een aantal dagen aan. Lekker samen gegeten en daarna als een malle aan de stap. En dat heb ik geweten ook…. Ik was geen knikker meer waard de volgende dag. Zonlicht was niet te harden, evenals te hard geluid. Ralf bellen met de porseleinen telefoon was helaas ook nog van toepassing... (rara wat zou dát zijn?!)

Dinsdag en woensdag zijn Britt en ik naar de oude hoofdstad van de Volkrepubliek China geweest; Nanjing. Met het boemeltreintje daarheen, vervolgens viel het ietwat tegen helaas. Maar gelukkig hebben we er toch nog twee leuke dagen van gemaakt. Wat wel indrukwekkend was, was het mausoleum van Dr. Sun Yat-sen. Hij was de grondlegger van het moderne China met onder andere een stap in de richting van de democratie alhier. In een onbeschoft groot graf, daar lag ie. Dr. Sun Yat-sen mag zich qua populariteit meten aan Mao Zedong, die overigens op het plein der hemelse vrede te ruste ligt. En toen weer naar huis, want zo voelt Shanghai toch wel een beetje realiseerde we ons in het taxiritje naar ons appartement.

Het einde naderde, en het einde naderde snel. En zitten we al in de vooravond van ons vertrek. Morgen zal het vliegtuig ons weer naar de andere kant van de wereld vliegen om daar weer volop te genieten van drop, directheid en ander typisch Nederlands cultuurgoed. Je hebt er toch een beetje naar toe geleefd dus nu is het ook tijd om te gaan. Het was een toptijd en zonder meer een verrijking van ons ow zo jeugdige bestaan.
Graag willen we jullie ontzetten bedanken voor alle leuke berichtjes, mailtjes, sms’jes en zelf bezoekjes! Het is echt leuk om te weten dat jullie toch eigenlijk zo dichtbij zijn ook al zitten er zo verrekte veel kilometers tussenin. BEDANKT!!

Groetjes Britt & Luc