ChangMingArrShunPiauliang

Ni hao!

Wat is Chinees toch een rare, mooie en moeilijke taal. Zojuist had ik een lunch met Chinese collega’s en ik vroeg ze gewoon lekker in het Chinees te kletsen. Maar d’r is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Een lunch met Shanghainese collega’s wel te verstaan, want ik ben weer terug in Shanghai.

Voor mijn gevoel ben ik geland in Beijing, helemaal door elkaar geschud en toen was ik weer thuis….

Ik ben onder andere naar Jinan geweest. Een relatief 'kleine' stad die 40 min vliegen van Beijing ligt en 6 miljoen inwoners telt. Hier heb ik de landelijke wedstrijden bijgewoond.

Eenmaal terug in Beijing heb ik een diner georganiseerd waarbij de hoofden van de Ambassade op LNV gebied bij waren en een aantal consortiumpartners van ons KWPN consortium. Dat was een zeer nuttig diner waarbij ze onder andere mij een nieuwe stage hebben aangeboden volgend jaar(!).

Aan het eind van de week zouden we samen deelnemen aan een beurs gespecialiseerd op de Chinese paardensector. De stands hebben we in laten vliegen en alles was gelukkig op tijd. Dus de manager, de tolk en ik hebben iedere Chinees die ook maar onze kant op dúrfde te kijken verteld dat als ze een écht sportpaard willen, ze dan naar Nederland moeten komen! Ons werk hier is uiteraard ideaal voor de Nederlandse fokkers en handelaren.

Zo’n beurs gaat uiteraard gePAARD met de nodige afzakkers in hotel lobbies en etentjes met Chinese zakenpartners. Eentje was echt te gek; eerst mochten we een kijkje nemen bij een stal en daarna waren we uitgenodigd om met z’n alle wat te gaan eten in een restaurant in de buurt. Zoals ik al eerder vertelde moet je dan drinken om ‘gezicht’ te krijgen. Dat doet Luc dan meestal ook braaf, maar het was al de zoveelste keer die week dus heb ik vals gespeeld. En wel als volgt: men neme twee borrelglaasjes, eentje vullen met water er verstoppen achter een wijnfles, eentje laten vullen en omruilen als de gastheer niet kijkt, glaasje water atten, 60% alcohol in je eigen soep gooien, die soep vervolgens zeker niet opeten.

Op maandag vloog ik ’s morgens vroeg naar Shanghai omdat daar bezoek was die al op zondag waren aangekomen in het prachtige China: Rob en Judith (m’n broer en z’n vriendinneke) begonnen hun rondreis in Shanghai, waar ze tevens ook zullen eindigen. Het was helemaal top om ze weer te zien en lekker plat Erps te kunnen lullen (al kan Roel er ook wat van). Dus heb ik de reisgids uitgehangen en heb ik ook weer nieuwe delen van Shanghai ontdekt. Nu zijn ze in Beijing en komen op zes november weer hierheen.

Vandaag ben ik voor Britt in de weer geweest om een baantje voor d’r te regelen. En dat ziet er veelbelovend uit. Een school waar gehandicapte kinderen les krijgen zoekt nog mensen. Laten we eerlijk zijn: wie zou Britt nou niet aannemen?! Vanochtend was ze naar de Ambassade geweest in Den Haag alwaar ze ome Jan tegen het lijf liep. It’s a small world!

Kortom: ik ben ff aan het bijkomen van de wederom vele indrukken de afgelopen week. Een aantal dagen op kantoor is nu wel fijn. Laat weten hoe het met jullie gaat! Ik ben benieuwd naar hoe het in Nederland is!

Mzzl Luc