Hongkong!

Sorry dat ik zolang op me liet wachten.

Ze is er dan eindelijk: de liefde in levende lijve, de prinses die in mijn dromen met hart telkens weer steelt: Britt! En daarmee dus een vrouw in de Chinese Huize van Moorsel. Opeens is er sfeer in huis met kaarten aan de muur en een pruttelende pan op het vuur. Want Britt kan koken, iets waar ik me al in meer dan drie maanden niet meer aan gewaagd heb… Niet dat ik me in Nederland met regelmaat achter het fornuis bevond hoor.

Vrijwel direct nadat Britt in Shanghai geland was zijn we naar Hongkong gegaan. Ik moest er heen om mijn visum te verlengen. En dat was alles behalve vervelend; het is een prachtige stad. Mede door de echt bizarre infrastructuur doet het aan als een speeltuin. Verschillende hoogte rijbanen, bruggetjes en voetgangersbruggen op verschillende hoogten maken het leuke stad om eens 5 dagen rond te struinen. We zijn onder andere naar de paarden rennen geweest. Deze vorm van wedden is ongelooflijk populair in Hongkong. Ook Britt en ik zijn een vermogen (KHD 10,00) verloren door op het verkeerde paard te wedden… Pech in het spel is geluk in de liefde.

Het is echt hilarisch om Chinezen tegen te komen die je doen denken aan mensen die je kent in Nederland. Zo ben ik de Chinese versie van Gijs de Bruin en Theo van Eerd al tegen het lijf gelopen. Wel een beetje lullig omdat je ineens zo moet lachen maar die mensen absoluut niet weten wat er nou te lachen valt.

Eenmaal terug in Shanghai was daar Paul Hutten om vijf dagen bij ons te logeren. Paul is een goede vriend van me waarmee ik samen een half jaar in Duitsland heb gestudiert. Daarom had ik de eerste dag vrij genomen van het werk om Britt en Paul de stad te laten zien. Daarna moest ik helaas toch echt weer aan m’n rapport gaan schrijven en hebben ze op eigen houtje nog veel kunnen zien. Nadeel is dat als ik er niet bij ben, ze zich laten afzetten door iedere commercieel ingestelde Chinees. Kopjes thee drinken voor EUR 30,00, taxi’s voor EUR 40,00… ;-)

Nu ik hier wel redelijk gesetteld ben en er minder nieuwe invloeden zijn dan in de eerste drie maanden ga je toch wat vaker terug denken aan Nederland. Ik heb gemerkt dat ik rare dingen ga missen: de sfeer van station Utrecht, onze inrit afrijden met mn Peugeot en een goed paard rijden zijn een paar van die voorbeelden. Mijn ouders hoef ik niet te missen want volgende week komen m’n pa en ma hierheen! Ben echt blij dat ze kunnen zien hoe ik hier leef, het is toch moeilijk om je hiervan een voorstelling van te maken als je er nooit bent geweest.

Heel veel groeten en laat wat van je horen! Is leuk om te lezen wat jullie allemaal uitvreten.

Grote groet van Britt en Luc